Over Maria

In juni 2023 volgde ik de facilitator training bij Matteo Tangi. Sinds juli geef ik cirkels. Inmiddels in vijf steden. Wekelijks heb ik contact met andere facilitators in Europa voor verdieping en evaluatie.

Spiritueel pad, energiewerk

Theorische achtergrond en praktische ervaring met groepsdynamiek, patronen in relaties, emotieregulatie en traumaverwerking deed ik o.a. op als docent voor de klas, bij coach Wilma van der Pol, bij Playfight Academy.

Tovenares

Als moeder, werknemer, student, huisvrouw, klusser, partner, vriendin, sporter en levensonderzoeker, heb ik geleerd om 1000 dingen tegelijkertijd te doen, overzicht te houden, te plannen, te leiden, te regelen, zonder pauze. Om dat vervolgens allemaal weer af te leren. Ik eerst, dan de ander. Eén ding tegelijkertijd. In het nu. I try to... Afgewisseld met accepteren dat ik toch een grenzeloze chaoot ben en toch weer 1000 dingen doe. En daar ook van geniet :-)

'Wild' in de zin van: natuurlijk,

de impuls van binnenuit volgend,

vrij om te gaan waar de wind waait,

niet geremd door wat voor opvattingen van buitenaf dan ook. 

Bodies: omdat ik zo van lijven hou...

Via mijn lijf beleef ik plezier in dit leven.

Met stoeien, vrijen, masseren, dansen.

Wilde ziel

Zacht hert

Lijf

Straat-artiest

Kind

Momenten

Buiten

Genieten

Zomers

Struinen

Opgroeien

De warmte van de zon

Vrijheid

Blote voeten

Eigen pad

Verwonderen

Onvoorspelbaar

Eigenwijs(heid)

Wilskracht

Rechte rug

Ruimte in mijn borst

Lichtheid

Zondagskind

Actie

Leiding

Achterna wat in me op komt

Bewegen

Dansen de hele dag

Zonder moe te worden

Op en rond het water

Licht en fit en krachtig

Intuïtief

Vrolijk

Grenzeloze energie

Nieuwsgierige gretigheid

Ik heb altijd genoten van mijn lijf.

Als kind van het bewegen, buiten rennen, dansen, roeien. Hoe een beweging voelt. Het machtige gevoel van eenheid om met een groep elke beweging tegelijkertijd uit te voeren in een dans. Het één zijn met m'n ploeggenoten tijdens het roeien. De lichtheid waarmee de boot vooruit schiet.  Ritmes. Herhaling. Meditatief.

De schoonheid van andere lijven. Ik kon vol bewondering kijken naar bewegende lijven. Ook van dieren. De beheersing van de spieren. Ademloos...

Ik weet nog de fantasieën die ik als 7 jarige had over mijn lijf. Hoe ik in groep 6 hoopte dat de nieuwe jongen in de klas mijn vriendje zou worden. De interesse die ik had toen mijn zus vertelde dat ze met een jongen had gezoend en toen heel hard moest huilen omdat ze was vergeten dat ze ook door haar neus kon ademen. Ik hing aan haar lippen. Grote nieuwsgierigheid. Om óók iemand te mogen proeven, zo dichtbij iemand te zijn.

Die kus toen ik 17 was... Ik voel die man nog steeds op mijn lippen.

Maar ook veel afkeuring in m'n omgeving. Ik ontwikkelde het beeld dat veel dingen vies waren of niet mochten,

dat blote lijven niet om te zien zijn,

dat ik niet teveel lust mocht hebben,

dat experimenteren niet mocht want dan ben ik een slet.

Genieten van mijn lijf was niet ok. Werken is het belangrijkste wat ik te doen hebt in het leven. Ik weet nog hoe ik geïnteresseerd raakte in massage en tantra, maar daar geen 'antwoord' op kreeg.

Wat een verstikking...

Tot ik mezelf weer ging toestaan.

Om mezelf lief te hebben.

Om te voelen.

Hoe de energie stroomt door mijn lijf. Waar mijn adem heen gaat. Hoe de nabijheid van een ander voelt. Hoe een aanraking voelt.

Hoe een beweging voelt. Eindeloos kan ik een beweging herhalen en doorvoelen. Steeds is het anders.

Ik mag weer genieten. Ik weet nu dat mijn lijf voor mij de ingang is om tot rust te komen, emoties te verwerken, contact te maken met mezelf, contact te maken met een ander, om beslissingen te nemen. Ik mag nu mijn nieuwsgierigheid weer volgen in intimiteit. Schaamte gaat er af. Ik mag weer van mijn lijf houden en het eren. Ik weet nu dat mijn verlangens anders zijn dan die van andere mensen. Op gebied van intimiteit. Op gebied van beweging. Graag uren per dag. Dat ik me met niemands anders maatstaven hoef te leggen. Alleen maar volgen wat mijn lijf me ingeeft.

In de antroposofie wordt gewerkt met een beroepsbeeld en 'handelingsimpuls' die daarbij past. Dat wil zeggen.... met wat voor beroep voel ik me verbonden, en wat zijn twee typische werkwoorden die daarbij passen. Een manier om in een coachgesprek van 10 minuten een (nieuw/ander/extra) beeld van mezelf te krijgen (1 van de personen in mijn bus die soms achter het stuur zit..). Het verklaart gedrag, interactie met anderen, laat zien wat mijn talent is. En dat bewustzijn geeft handvaten om die vaardigheden actiever in te zetten op een moment dat ik wil.

Mijn droom is dus om straatartiest te zijn. Het vrije, het artistieke, het dichtbij de mensen zijn, het onvoorspelbare. De werkwoorden die er voor mij bij horen zijn: improviseren en afstemmen op publiek (=de ander aanvoelen).

Afstemmen op de ander, daar was ik me wel bewust van.

Maar improviseren was een onbelicht talent van mij. Wat een blijdschap om te realiseren dat ik mag improviseren!

Nu begreep ik ineens dat collega's (voor de klas) zuchtten dat ik weer op het allerlaatste moment (uurtje van te voren) een leuk practicum had bedacht of de volgorde van de lessen omgooide ter plekke. Dat leek me dan ineens een schitterend idee!

Werd niet zo gewaardeerd... Lastig lastig lastig... Zucht. (en ik vulde in "we vinden je wel lief hoor, en je brengt het wel vriendelijk, maar... eigenlijk ben je een ingewikkeld persoon, het is dat wij zo aardig en inschikkelijk zijn dat we je hier nog steeds verdragen").

Nu mag improviseren ineens iets positiefs zijn. Ik mag er plezier mee beleven. Nog een beetje onwennig, voelt dit nieuwe verwaarloosde en niet gewaardeerde talent. Maar m'n lijf gaat er wel van zingen en springen van blijdschap :-D